Het dagelijks leven in Chatswood en nieuw bezoek..

Er is inmiddels alweer een maandje voorbij gegaan en ik heb alweer veel leuke dingetjes meegemaakt. In het laatste bericht dat ik geplaatst heb schreef ik dat het tijd was voor nieuw bezoek, dus hier begint mijn verhaal dan ook…

Precies een week nadat Youri vertrokken was heb ik m’n weekendtas op vrijdagavond ingepakt en ging ik wederom richting het vliegveld. Dit keer om mijn nieuwe bezoek op te halen, mam en Charles. Mam wist niet dat ik naar het vliegveld zou komen al hoopte ze er natuurlijk wel op dus zo gauw ze me zag riep ze dan ook uit: ‘Zie je nou wel!’. Met een hoop geklets zijn we richting het appartement in de stad gereden. Op zaterdag was ik natuurlijk alweer in alle vroegte wakker (uitslapen zit er inmiddels niet meer echt bij met een ritme van iedere dag een wekker om half 7). Na een lekker kopje koffie en ontbijtje zijn we naar de blue mountains gereden waar helaas nogal wat wolken in de bergen hingen en er weinig te zien was. Voor Charles dan wel weer fijn want hierdoor zag je ook een stuk minder hoe hoog het was en hoe stijl het soms af liep;). Voor mij was het dan wel weer leuk om de blue mountains dit keer op een andere manier te zien, wederom een geslaagd uitje dus;). ’s Middags zijn we nog naar een klein dorpje Leura gereden waar we een kleine wandeling hebben gedaan en een lekker kopje koffie hebben gedronken, natuurlijk nog steeds druk kletsend want dan blijken 3 maanden toch wel erg lang en valt er veel bij te kletsen!

De volgende dag staan we wederom vroeg op (mam en Charles moeten waarschijnlijk na deze weekjes bijkomen van hun vakantie aangezien ik ze niet laat uitslapen:P) Vandaag halen we Christel op van het station en gaan we samen naar Bouddi national park voor een coastal walk. Ook dit heb ik natuurlijk al gedaan met Youri vandaar dat we proberen een andere wandeling te maken. We krijgen bij het informatie centrum van een vriendelijke Aussie een kaart mee met uitgebreide uitleg hoe we onze wandeling moeten beginnen en moeten vervolgens met een smoesje snel vertrekken omdat hij het toch wel zo bijzonder vindt dat een stelletje Dutchies hierheen komen en hij ons dus niet meer wil laten gaan. Vandaag wordt er nog meer gekletst aangezien mam en Charles, Christel al bijna een jaar niet meer gezien hebben! Na een heerlijke lunch op het strand gaan we verder met onze wandeling en rijden we vervolgens weer terug naar Chatswood.

Maandag begon dan weer het gewone leventje en ging ik met Hannah naar dansles. De weg naar de dansles toe duurt altijd een half uur dus ik moet Hannah af en toe een beetje bezighouden met bloemen plukken, blaadjes rapen en liedjes zingen anders kan ze nogal eens zeuren. Dit keer oefenen we ‘een hoedje van papier’ dat ze nu te pas en te onpas zingt, echt super schattig! Mam en Charles spenderen vandaag hun dag in de stad en ’s avonds reis ik nog even gauw na mijn werk richting the city om bij mama te kunnen gaan eten. Hoe vaak ik dit ook in Nederland al heb gedaan en hoe anders het hier in een appartementje in de stad is, het is wel erg cool om toch dat thuis gevoel te hebben terwijl je aan de andere kant van de wereld bij mam aan de deur staat:). De volgende dag geef ik een kleine rondleiding door de stad en laat mam en Charles wat leuke plekjes zien. Gelukkig hebben we een goede keuze gemaakt wat betreft het weer want de volgende dag hadden we gepland om naar Bondi beach te gaan en het blijkt een prachtige dag! Je merkt nu wel dat het weer hier een stuk kouder begint te worden aangezien het herfst wordt, dus deze stranddag is in trui en sjaal maar dat maakt het niet minder leuk!

Op donderdag vertrekken mam en Charles naar Hunter Valley en blijven daar een nachtje dus spreek ik overdag weer eens met Amber af, gezellig als altijd!. De volgende dag is weer een gewone vrijdag en ben ik blij als het bijna weekend is. Douglas en Hannah hebben ’s morgens altijd ruim de tijd voor de activiteiten die ze allemaal moeten doen maar op een of andere manier raken Douglas en ik toch vaak in tijdnood op het moment dat we bijna naar de busstop moeten vertrekken. Vandaag wordt maar weer eens bewezen dat mijn plaats in de helden top 3 die ik in 2009 van Lindsay heb gekregen toch beter kan worden ingenomen door iemand anders:P. Bij deze een waarschuwing voor mensen met een insecten fobie, het kan akelig worden:P.
Na een rustige vrijdagochtend roep ik dat Douglas zijn schoenen aan moet doen en net op het punt dat ik alle lichten in de kamer wil uitdoen om naar de busstop te vertrekken sta ik oog in oog met een gigantische mister cockroach. Het enige dat ik nog kan is gillen en springen en Douglas smeken om me te helpen. Douglas bewijst op dit moment dat hij als 7 jarig jongetje geslaagd is in het redden van vrouwen in nood want hij komt cool als hij is de kamer in lopen en zegt: ‘What’s wrong, what do i need to catch!’ Ik wijs alleen nog maar naar het raam waar mister cockroach zich bevindt en roep aanwijzingen over hoe hij beest uit het huis moet verwijderen. De plaats in de helden top 3 gaat dus bij deze toch echt naar Douglas terwijl hij mij uitlacht:). Voor hem wederom een leuk verhaal om aan zijn vriendjes op school te vertellen en ik heb mister cockroach niet zelf hoeven te vangen;).

Nu het weekend weer is aangebroken vertrek ik met mijn weekendtasje richting de stad om bij mam en Charles te gaan logeren. Dit weekend staat Palm beach en Watsons bay op het programma en mijn allereerste rugby wedstrijd! Allemaal dingen die ik nog niet eerder heb gezien dus hier keek ik erg naar uit! Palm beach is het noordelijkste puntje van Sydney met een mooi strand en een uitkijkpunt bij een vuurtoren. Ik ben er inmiddels al achter dat als er in Australie een uitkijkpunt aangegeven staat dit ook 9 van de 10 keer adembenemend is en dat was het dit keer ook weer! We maken een wandeling via het strand naar de vuurtoren waar ik werkelijk geen uitleg over kan geven dus dit mogen jullie wederom op de foto’s bekijken. Vervolgens rijden we een strandje verder en introduceer ik de echte Aussie lunch, een public barbecue. s’ Avonds zijn we warm gekleed helemaal klaar voor een rugby wedstrijd in het olympisch stadion. Na een zoveelste ruzie met Miep van het gps systeem in de auto (duidelijk geen tomtom want die helpt je altijd uit de nood!) komen we net op tijd aan bij het stadion. Bij de ingang krijgen we vlaggetjes waar mam en ik natuurlijk dolblij mee zijn. Waarschijnlijk waren mam en ik de meest onvoorbereide supporters van het stadion aangezien we geen idee hadden wie er speelde, tegen wie er gespeeld werd, voor wie we waren en wat ze eigenlijk behoorden te doen:). Gelukkig hadden we onze persoonlijke guide Charles bij ons die zich de dag ervoor nog enigszins had ingelezen in de spelregels. De meeste van jullie weten vast wat er bij rugby zoal gebeurd maar om het even te verduidelijken, de wedstrijd verliep voornamelijk met een hoop op de grond gerol, geduw en getrek met uiteindelijk ook nog een spannend einde omdat er vlak bij de achterlijn een heel duel plaatsvond dat beslissend zou zijn voor de uitslag (Dit wetende voelde ik me toch nog enigszins op de hoogte van wat er op het veld gebeurde en ik vond het zowaar spannend ook nog:P)

De volgende dag vertrokken we vanuit Circular Quay met een ferry richting Watsons bay en hier zien we al dat we niet de enige zijn die dit plan hebben. Het blijkt uiteindelijk wel helemaal de moeite waard. Watsons bay ligt een stuk buiten de stad maar doordat je ook hier weer een stuk omhoog kan lopen geeft het een enorm mooi uitzicht over de stad. We lunchen met een fish en chips waarna mam en ik voor de rest van de dag niks meer hoeven te eten, maar het was wel lekker!

Na dit heerlijk relaxte weekendje ben ik weer klaar voor een week werken en ga ik samen met Hannah richting de stad om met mam en Charles naar een speeltuin te gaan. Hannah heeft inmiddels alweer bewezen hoezeer ze van mannen houdt want na haar meerdere liefdesverklaringen aan Youri (die ze momenteel nog steeds enorm mist en graag mee samen zou willen wonen:)) heeft ze nu haar nieuwe favoriet gevonden: Charles. Hij is nu de klos om overal aan een hand meegesleurd te worden en als klimtoestel behandeld te worden. Ik zou graag over een paar jaar nog eens terug willen komen om te zien hoe Hannah haar tienerjaren doorloopt :P. Gelukkig vinden mam en Charles het gezellig en kunnen ze alvast een beetje oefenen;).

Op donderdag vertrekken mam en charles richting Wollongong en is het voor mij weer tijd voor een gezellig afspraakje met Amber:). Jullie kunnen vast al raden dat we ergens heen gaan om lekker te eten maar dit keer is het niet iets Australisch maar iets waardoor ik me weer even helemaal terug in Limboland voel. Jawel helemaal hier aan de andere kant van de wereld zit een Limburgse bakkerij met echte vlaaien!! 9 van de 10 keer dat Amber en ik afspreken is dit om iets te eten of te drinken of te bespreken wat we de volgende keer gaan eten of drinken :P. Dit keer zijn we dus afgereisd naar Hornsby dat een half uurtje van Chatswood is en hebben we een heerlijke ochtend in een kleine limburgse bakkerij gehad met de heerlijkste rijstenvlaai met slagroom en zelfs een kroketbroodje als lunch! Mijn dag kon niet meer stuk! We kletsen erop los en proppen onze hele agenda vol met nieuwe afspraakjes en alles wat we nog samen willen doen. Inmiddels staat de laatste maand in Australië in mijn agenda vol met Amber:D.

De volgende vrijdag was het voor mij wederom tijd om mijn weekendtas in te pakken want dit keer ging ik weer richting wollongong! Naast mijn slaapspullen had ik natuurlijk voor mijn limbo buddies (lees Cathrien & Ruud en Christel) ook een paar stukjes vlaai bij me. Bepakt en bezakt zat ik dus weer in de twee uur durende treinrit waar ik inmiddels al helemaal aan gewend ben. Waarschijnlijk schrik ik straks in Nederland van de snelheid van de treinen want hier duurt het echt een eeuwigheid voordat je ergens bent, al hebben ze hier wel zelden vertraging dus dat is dan wel weer een stuk beter dan in Nederland;). Eenmaal in Wollongong stond er weer vanalles op het programma, dit keer ook een AFL wedstrijd van Christel waarbij ik me nogmaals heb bedacht dat ik hiervoor nog minder geschikt ben dan voor voetbal:P. AFL is de Australische versie van rugby met iets andere regels die ik dan weer niet helemaal weet maar het komt er nog steeds op neer dat er een hoop geduwd, getrokken en gebeukt mag worden en dat in combinatie met mij op het veld zou een hoop geschreeuw en wegrennen van de bal betekenen i.p.v. proberen de bal te pakken te krijgen:). Christel was gelukkig een stuk geschikter voor dit spel en het was natuurlijk wel erg leuk om haar in een volledig Aussie team te zien spelen! Na zondag nog een tourdagje met Cathrien en Ruud ben ik weer terug naar Chatswood gereisd om maandag weer aan een werkweekje te beginnen.

Hiermee was ook al het laatste weekje van mam en Charles in Sydney aangebroken en hebben we nog zoveel mogelijk proberen te doen samen. Op woensdag zijn we naar Ku Ring Gai geweest, een national park hier in de buurt dat ik nog steeds niet had gezien. In dit park zag je heel duidelijk de schade die de bosbranden hadden aangericht afgelopen zomer en ondanks dat dit er niet zo mooi uitziet was het wel interessant om ook dit stukje natuur te zien. Donderdag hebben we nog lekker over paddy’s market gelopen waar je alle denkbare souvenirtjes kan vinden en vrijdag hebben we voor de laatste keer lekker samen geluncht. ’s Middags heb ik dan weer mijn tweede bezoek uitgezwaaid, wederom niet vanaf het vliegveld omdat ik moest werken. Ik heb ook dit keer weer enorm genoten van mijn bezoek en het feit dat ik ze mijn leventje hier aan de andere kant van de wereld heb kunnen laten zien.

Afgelopen vrijdagavond was ik erg blij dat het half 7 was en ik het werkweekje erop had zitten want Amber en ik hadden een aantal erg gezellige dingen gepland! In Sydney is nu een paar weken een licht festival genaamd: Vivid Sydney. Het houdt in dat een groot deel van Sydney zoals Opera House, harbour bridge en Darling harbour helemaal verlicht zijn in allemaal verschillende kleuren. Dit betekende natuurlijk ook dat het behoorlijk druk was in de stad dus besloten Amber en ik op het fietsje naar the rocks te gaan voor een heus pannenkoeken festijn bij ‘Pancakes on the rocks’. Vervolgens zijn we weer op het fietsje gestapt om nog een drankje te doen in Darling Harbour waar helaas het licht spektakel al ver afgelopen was aangezien we erg lang hadden nagetafeld bij het restaurant:P. De volgende dag stond er een food and wine festival op het programma aan mijn favoriete strand: Manly. Overal stonden standjes met eten, wijn en andere leuke dingetjes dus jullie begrijpen vast dat we hier onze dag goed om gekregen hebben!

Voor nu is er weer een nieuwe week aangebroken en blijven er nog maar 4 over voordat ik naar huis ga. Het laatste weekend voordat ik naar huis ga staat er nog een leuk tripje naar Cairns gepland met Amber, heeel vervelend natuurlijk om je laatste paar dagen in Australië chillend aan het strand met 27 graden door te moeten brengen!

Bedankt weer voor de berichtjes en tot het volgende verhaal…