Het eerste Aussie verslag...
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
04 Februari 2013 | Nederland, Stein
Het heeft een hele tijd geduurd en ik ben al een aantal weken aan het roepen dat ik dit verhaal echt een keer moet gaan schrijven maar nu ben ik er dan toch voor gaan zitten. Om de vraag van vele mensen maar eens proberen te beantwoorden waarom ik dit ga doen begin ik mn verhaal met de hele aanleiding van deze reis.
Er was eens...de alom bekende Bonaire reis samen met Lindsay die zo ontzettend goed bevallen is dat we zelfs in Bonaire op t terrasje, waar we menige uren hebben doorgebracht met series kijken, gebruiken maken van de Watta-burger-bezorgdienst, en zo af en toe eens een beetje huiswerk maken, al sites van au pair in het buitenland bezocht hebben. We hadden de leukste gezinnen al gevonden en onze vliegtickets al bijna geboekt.. helaas moest de pabo nog worden afgemaakt en besloten we beiden nog een opleiding te doen. Na het afronden van die opleiding zag ik mn kans, ik dacht nu of nooit en ging op zoek naar gezinnen in Amerika en Australië, dit bleek nog niet zo gemakkelijk als ik had gedacht. Om nu een lang verhaal iets korter te maken..na een hoop gezeur en familie en vrienden die inmiddels al dachten jaja dat zal wel niks meer gaan worden vond ik dan toch het gezin. Op dat moment kon ik wel een gat in de lucht springen.. mijn droom kwam eindelijk uit, ik ging helemaal in mn uppie naar Aussieland in Sydney waar ik graag heen wou omdat Christeltje daar ook zit en ik natuurlijk het liefst nog wat bekends om me heen had!
Na ongeveer een week in euforische staat te hebben doorgebracht begon het regelen: ticket boeken, visum regelen enz enz.. en dan nu dames en heren volgt een ietwat afwijkende verhaallijn van dit sprookje.
Op een koude avond in een zeer warme grot waar een feestje genaamd Intiem gehouden werd kwam ik de prins op zn sneakers tegen...na menige berichtjes heen en weer, een snowboard-date en een hoop andere zeer gezellige afspraakjes bleek dit toch wel een erg leuke prins te zijn. Een beetje jammer dat ik mijn tripje naar Aussie land toch echt al helemaal geregeld had. Gelukkig is het echt een hele leuke prins en komt ie me in april opzoeken waarbij we samen naar Tasmanië kunnen gaan. Ook mam en Charles zijn natuurlijk weer van de partij want als Charles het woord vakantie, reis, of ticket hoort heeft hij de reis al zo ongeveer geboekt. Zij zullen me in mei komen opzoeken en als nou toevallig plotseling de lotto, postcodeloterij of welke vorm van geld op de geleenbeeklaan valt komt mn Frankie ook nog:D. Al met al genoeg om naar uit te kijken en toch nog een redelijk happy end van mn sprookje voorafgaand aan het avontuur.
De afgelopen weken heb ik al van veel mensen afscheid genomen, en ondanks dat dit al de menige tranen heeft opgeleverd is het wel ontzettend leuk om te zien dat er zoveel mensen zijn die om je geven.
2 weken geleden heb ik mijn laatste werkdag gehad op het Oord. Voorafgaand werd ik minimaal 2x per dag vriendelijk verzocht het klaslokaal te verlaten en geen minuut eerder dan gewenst terug te komen. Miranda vond dit natuurlijk niet erg omdat zij dan weer even iets te kletsen had maar ik werd toch wel erg nieuwsgierig wat er allemaal geregeld werd. Op de dag zelf had ik me voorgenomen om, tegen de zin van de kids in, toch met rekenen en taal te beginnen en daarna een beetje feest te vieren. Tijdens de rekenles viel dit plan echter al in duigen omdat er ineens een stel jankende kinderen en juffen binnen kwamen die nog even een afscheidsgroet wilde doen, erg leuk gedaan! Na de pauze was het dan voor de kinderen eindelijk tijd om hun verrassing aan mij te laten zien, op van de zenuwen begaven ze zich naar het dramalokaal waar al die tijd geoefend was voor een toneelstukje. Ik heb met een lach en een traan zitten genieten van alles wat ze voor me hadden geregeld en dat voor kids van 10 en 11 jaar helemaal alleen opgezet, Super! Na nog een cadeautjes ronde en een hoop geknuffel waarbij de deur toch echt nog even gebarricadeerd werd met stoelen, tafels en alle kinderen, was het toch tijd om afscheid te nemen. Na schooltijd hadden Cathrien en ik alle collega's nog uitgenodigd om gezellig te komen kletsen en genieten van onze met veel liefde bereide quiches en aan het eind hiervan heb ik ook van alle collega's afscheid genomen.
Dan nu de familie waarvan ik dacht toch echt al afscheid te hebben genomen op de verjaardag van mam... niet dus. Na een zeer geheimzinnige planning van Youri en Sander waarbij Marieke en ik verrast zouden worden maar het uiteindelijk uitdraaide op een rit door het mooie zuid Limburg dat blijkbaar lijkt op zuid Frankrijk en ik als enige geblinddoekt in de auto bleek te zitten, kwamen we aan in een zeer bekende achtertuin waarna ik in de woonkamer zag dat al mijn vrienden en familie op een surpriseparty waren gekomen. Erg leuk om iedereen nog een laatste keer samen te zien en super dat dit voor me geregeld werd!
Dan blijven nu nog maar 3 dagen in Nederland over waarin ik nog veel moet regelen en het liefst ieder moment van de dag met iedereen wil doorbrengen. Zoals de meeste van jullie wel weten ben ik niet zo'n held in het afscheid nemen dus ik kan waarschijnlijk de medewerkers en reizigers die zich donderdagmiddag tussen 1 en 3 op het vliegveld van Düsseldorf bevinden voorbereiden op een heus huil festijn.
Het volgende berichtje zal geschreven worden vanuit New South Wales...to be continued
Er was eens...de alom bekende Bonaire reis samen met Lindsay die zo ontzettend goed bevallen is dat we zelfs in Bonaire op t terrasje, waar we menige uren hebben doorgebracht met series kijken, gebruiken maken van de Watta-burger-bezorgdienst, en zo af en toe eens een beetje huiswerk maken, al sites van au pair in het buitenland bezocht hebben. We hadden de leukste gezinnen al gevonden en onze vliegtickets al bijna geboekt.. helaas moest de pabo nog worden afgemaakt en besloten we beiden nog een opleiding te doen. Na het afronden van die opleiding zag ik mn kans, ik dacht nu of nooit en ging op zoek naar gezinnen in Amerika en Australië, dit bleek nog niet zo gemakkelijk als ik had gedacht. Om nu een lang verhaal iets korter te maken..na een hoop gezeur en familie en vrienden die inmiddels al dachten jaja dat zal wel niks meer gaan worden vond ik dan toch het gezin. Op dat moment kon ik wel een gat in de lucht springen.. mijn droom kwam eindelijk uit, ik ging helemaal in mn uppie naar Aussieland in Sydney waar ik graag heen wou omdat Christeltje daar ook zit en ik natuurlijk het liefst nog wat bekends om me heen had!
Na ongeveer een week in euforische staat te hebben doorgebracht begon het regelen: ticket boeken, visum regelen enz enz.. en dan nu dames en heren volgt een ietwat afwijkende verhaallijn van dit sprookje.
Op een koude avond in een zeer warme grot waar een feestje genaamd Intiem gehouden werd kwam ik de prins op zn sneakers tegen...na menige berichtjes heen en weer, een snowboard-date en een hoop andere zeer gezellige afspraakjes bleek dit toch wel een erg leuke prins te zijn. Een beetje jammer dat ik mijn tripje naar Aussie land toch echt al helemaal geregeld had. Gelukkig is het echt een hele leuke prins en komt ie me in april opzoeken waarbij we samen naar Tasmanië kunnen gaan. Ook mam en Charles zijn natuurlijk weer van de partij want als Charles het woord vakantie, reis, of ticket hoort heeft hij de reis al zo ongeveer geboekt. Zij zullen me in mei komen opzoeken en als nou toevallig plotseling de lotto, postcodeloterij of welke vorm van geld op de geleenbeeklaan valt komt mn Frankie ook nog:D. Al met al genoeg om naar uit te kijken en toch nog een redelijk happy end van mn sprookje voorafgaand aan het avontuur.
De afgelopen weken heb ik al van veel mensen afscheid genomen, en ondanks dat dit al de menige tranen heeft opgeleverd is het wel ontzettend leuk om te zien dat er zoveel mensen zijn die om je geven.
2 weken geleden heb ik mijn laatste werkdag gehad op het Oord. Voorafgaand werd ik minimaal 2x per dag vriendelijk verzocht het klaslokaal te verlaten en geen minuut eerder dan gewenst terug te komen. Miranda vond dit natuurlijk niet erg omdat zij dan weer even iets te kletsen had maar ik werd toch wel erg nieuwsgierig wat er allemaal geregeld werd. Op de dag zelf had ik me voorgenomen om, tegen de zin van de kids in, toch met rekenen en taal te beginnen en daarna een beetje feest te vieren. Tijdens de rekenles viel dit plan echter al in duigen omdat er ineens een stel jankende kinderen en juffen binnen kwamen die nog even een afscheidsgroet wilde doen, erg leuk gedaan! Na de pauze was het dan voor de kinderen eindelijk tijd om hun verrassing aan mij te laten zien, op van de zenuwen begaven ze zich naar het dramalokaal waar al die tijd geoefend was voor een toneelstukje. Ik heb met een lach en een traan zitten genieten van alles wat ze voor me hadden geregeld en dat voor kids van 10 en 11 jaar helemaal alleen opgezet, Super! Na nog een cadeautjes ronde en een hoop geknuffel waarbij de deur toch echt nog even gebarricadeerd werd met stoelen, tafels en alle kinderen, was het toch tijd om afscheid te nemen. Na schooltijd hadden Cathrien en ik alle collega's nog uitgenodigd om gezellig te komen kletsen en genieten van onze met veel liefde bereide quiches en aan het eind hiervan heb ik ook van alle collega's afscheid genomen.
Dan nu de familie waarvan ik dacht toch echt al afscheid te hebben genomen op de verjaardag van mam... niet dus. Na een zeer geheimzinnige planning van Youri en Sander waarbij Marieke en ik verrast zouden worden maar het uiteindelijk uitdraaide op een rit door het mooie zuid Limburg dat blijkbaar lijkt op zuid Frankrijk en ik als enige geblinddoekt in de auto bleek te zitten, kwamen we aan in een zeer bekende achtertuin waarna ik in de woonkamer zag dat al mijn vrienden en familie op een surpriseparty waren gekomen. Erg leuk om iedereen nog een laatste keer samen te zien en super dat dit voor me geregeld werd!
Dan blijven nu nog maar 3 dagen in Nederland over waarin ik nog veel moet regelen en het liefst ieder moment van de dag met iedereen wil doorbrengen. Zoals de meeste van jullie wel weten ben ik niet zo'n held in het afscheid nemen dus ik kan waarschijnlijk de medewerkers en reizigers die zich donderdagmiddag tussen 1 en 3 op het vliegveld van Düsseldorf bevinden voorbereiden op een heus huil festijn.
Het volgende berichtje zal geschreven worden vanuit New South Wales...to be continued
-
04 Februari 2013 - 18:45
De Enige Echte Frankie!:
OMG meid! Nu is het wel heel officieel! De "waarbenjij.nu-bonaire-site" is vervangen door Aussie!!! Ik zat uiteraard alweer met tranen in mn ogen je verhaal te lezen :p, het wordt nog een aardig drama woensdag. Maaaarrrrr je gaat echt de tijd van je leven hebben daarzo, het wordt echt helemaal te gek ik weet het zeker!!
En mocht je er even doorheen zitten....
No matter where you are in the world, the moon is never bigger than your thumb.. So i'll see you soon then!!!!
Geniet voor twee mijn beste Frankie!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
-
04 Februari 2013 - 19:15
Marie-jose:
Linda wij wensen je een goede reis en een super tijd in Aussie, je zult het zeker naar je zin hebben daar en..... ik zal een dikke kaars laten branden dat de postcodeloterij in de Geleenbeeklaan gaat vallen.
Heel veel groetjes geniet ervan Ger en Marie-jose xxx -
07 Februari 2013 - 18:48
Tom W:
Linda, heel erg veel plezier met de reis en alles wat je gaat beleven. En jou kennende is dat vast weer een heleboel, haha :D Ik houd je berichtjes in de gaten! :-)
have fun!!
xx Tom W -
08 Februari 2013 - 02:21
Christeltje:
Wat leuk! nu kan ik een reisverslag lezen:) erg leuk verhaal en oh zo herkenbaar!! alsof ik het eerder zelf geschreven heb ;)
inmiddels vraag ik me af waar je op dit moment in de lucht hangt en hoelaat vanavond of morgen mijn telefoon zal gaan. kijk ernaar uit je te verwelkomen in NSW en Wollongong!
Tot snel :) xx
Christeltje -
21 Februari 2013 - 14:54
6/7A:
Lieve Linda,
Veel succes in Aussie en leuk dat we er ook in stonden (Mariëlla).
Hoe was het op het vliegveld (Jayden).
Kijk uit voor gevaarlijke spinnen en tot september (Daan).
Ik wens je veel plezier in Aussie en ik mis je heel erg (Jayla).
Ik mis je heel erg en je moet ons beloven als je terug bent in Nederland dat je bij ons langs komt (Ilona).
Ik mis je heel erg en ik hoop dat je het leuk hebt in Aussie (Mila).
Ik mis je heel erg, ik hoop dat je het heel leuk hebt in Aussie en pas op voor giftige dieren (Jelle).
Ik mis je heel erg en als je weer hier op school bent, zorgen we dat je nooit meer weg gaat en kijk uit voor black widows (Quinten).
Ik mis je heel erg en je moet beloven dat je geen dag later dan 7 september anders kom ik je halen (Rick).
Lieve Poepedeüs (nieuw lievelingswoord van Manon), ik mis je heel erg en ik heb gips om mijn been (Manon).
Je moet iedere dinsdag skypen om twee uur (Mohamed).
We missen je en ik hoop dat we je eens een keer terugzien (Bowie).
Lieve Linda, geniet er lekker van!! (de juffen).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
