De avonturen van potje en dekseltje deel 1

Warning: lang verhaal

bij deze willen we u erop attenderen dat de schrijfster van dit verhaal niet verantwoordelijk is voor eventuele bijverschijnselen als vermoeide ogen en er-komt-geen-einde-aan gevoelens. Het verhaal zal dus geheel op eigen risico gelezen moet worden en men wenst geen reacties als: jeetje wat een lang verhaal!. Dus bij deze, wees gewaarschuwd :P Ow en daarbij heb ik halverwege dit verhaal besloten dat Tazzie een apart verhaal krijgt omdat het anders veel en veel te lang wordt dus nog even geduld voor het leukste deel van deze maand.

Er was eens een Steinse jongeheer in een Seat Ibiza die de hele wereld over reisde om na twee maanden van telefoonrelatie weer herenigd te worden met zijn vriendinnetje :D We zouden zo aan de menige tv programma’s kunnen mee doen maar een maand geleden was het toch echt zo ver, ik ging na een zenuwslopend lang durende vrijdag waarin ik ieder uur op de klok keek, in de lucht keek naar andere vliegtuigen en checkte of ik alle voorbereidingen van het appartementje had getroffen, naar het vliegveld van Sydney..Ik kon met de auto van het gezin Youri dan toch eindelijk van het vliegveld gaan halen. Nog druk smsend met het front in Nederland over waar meneer zich bevond stond ik dan tussen de menigte op Sydney airport. Veel mensen hadden elkaar inmiddels al gevonden en terwijl ik nog dacht ik ga echt niet naar hem toe rennen hoe cliché is dat dan, zag ik hem van veraf door de deuren komen. Jullie voelen het waarschijnlijk al aankomen, daar ging ik rennend door de hekjes waar duidelijk op staat geen toegang!

Na een enorm lange knuffel zijn we samen naar de auto gelopen en snel naar ons appartementje gereden. De eerste dag zijn we vroeg opgestaan, Youri lag al een eeuwigheid klaarwakker naast me natuurlijk. Helaas werkte het weer op dit moment niet helemaal mee, i.p.v. stralend blauw lucht was het vandaag grauw en grijs en duurde het niet lang voordat de eerste druppels uit de lucht vielen. Toch gingen we beiden vol goede moed met korte broek en sneakers richting Sydney, gelukkig bedachten we ons op het laatste moment nog dat we een paraplu moesten meenemen want de rest van de dag heeft het voornamelijk geregend met een heel klein beetje zon, Welkom to Sydney. Dat kon gelukkig de pret voor ons niet drukken. Een rondleiding door de stad, een gezellig etentje en afsluitend met vuurwerk in Darling Harbour maakte onze eerste dag samen erg leuk . Zondag zijn we vroeg op de trein gestapt om naar de blue mountains te gaan, gelukkig was het weer vandaag een stuk beter. Daar aangekomen zagen we al gauw het mooie uitzicht. Zoals altijd weer hier in Australie sta je binnen no time met een onbekende te praten. Dit keer een inspirerende kerel die er ineens was, verhalen vertelde over de geschiedenis van de blue mountains en een minuut later ook ineens weer spoorloos verdwenen was. De blue mountains staan bekend om ‘the three sisters’ (zie foto’s) We kwamen erachter dat er ook een wandelpad met trappen naar die rotsenformatie toe ging en dit leek ons wel interessant. Bij het pad aangekomen bleken het vooral veel stijle trappen naar beneden te zijn en zonder er verder over na te denken begonnen we aan het pad. Achteraf niet zo’n heel strak plan want halverwege kwamen we enorm uitgeputte mensen tegen en vroegen we ons af hoe ver het nog naar beneden was en of we die trappen dan ook weer persé terug naar boven moesten nemen. Na een aantal voorbijgangers te hebben gevraagd kwamen we erachter dat er ook een andere weg was en dat bleek een mooie bushwalk naar de andere kant te zijn waardoor we ook nog de stijlste treinrails terug naar boven konden nemen. Een absolute no go voor mensen met hoogtevrees maar wij vonden het erg cool!

Na deze heerlijke dag samen volgde een weekje werken waarbij we probeerden zoveel mogelijk tijd samen door te brengen. Op maandag ga ik altijd met Hannah ’s morgens naar zwem en dansles dus jawel hoor dit keer gingen we met z’n drieën. Hannah was in haar nopjes omdat ze Youri de weg mocht wijzen en Youri viel al behoorlijk in de smaak nadat hij haar een paar keer door het zwembad heen had gegooid. Woensdag hebben we een lekkere picknick in de botanical gardens met Hannah gedaan en donderdag zijn we samen naar Bondi beach geweest. Dit was voor mij ook de eerste keer en dat beviel erg goed!

Vrijdag was het dan zo ver, we konden beginnen aan ons eerste korte tripje met een echte Wicked campervan. Jullie denken nu vast wat voor een camper? Dus bij deze een korte uitleg: wicked is een bedrijf hier (en in nog meer landen ter wereld) die gammele oude busjes helemaal bespuit met de vreemdste tekeningen en teksten en ze dan verhuurd. Helaas kregen wij niet het leukste busje, maar gammel en oud was hij in ieder geval wel! Youri was al snel gewend aan het links rijden dus kon ons tripje beginnen. Het doel was uiteindelijk bij Port Stephens komen wat een erg leuk havenplaatsje zou moeten zijn met veel leuke restaurants en dolfijnen spotten. Op de weg daarheen wilden we graag naar Bouddi national park. Dit was dus onze eerste stopplek. Helaas hadden we door de hele reis naar het kantoor van wicked en spullen ophalen enige vertraging opgelopen en kwamen we pas laat bij Bouddi aan. Louise had me verteld dat hier een leuk klein strandje was waar een camping lag, hier aangekomen bleken dit echter maar 6 plaatsen te zijn, allemaal volgeboekt en alle omringende campings moest je voor 3uur geboekt hebben en laat het nou net half 4 zijn geweest. Oeps, niet helemaal goed voorbereid dus. Een beetje dubbend hoe we nu verder moesten kwamen we langs de weg een klein winkeltje tegen waar we dan maar alvast spullen voor ons avondeten wilde kopen. De vrouw die daar werkten wist ons te vertellen dat iets verderop een surf club lag waar veel mensen gewoon op de parkeerkplaats overnachten, illegaal maar dit leek wel onze beste optie aangezien we geen zin hadden om de rest van de middag te verdoen met zoeken naar andere campings. Eenmaal aangekomen hebben we meteen een duik in de wilde zee genomen, koud maar wel een heerlijke afsluiting van de dag! Na ons te hebben opgefrist hebben we alle barbecue spullen bij elkaar geraapt en hebben we een heerlijke avondmaaltijd klaargemaakt. Ik weet niet of ik dit al eerder in mijn verhalen had vernoemd maar hier hebben ze ook zoiets ontzettend leuks, openbare barbecues. Het zijn gewoon kleine hutjes met een gasbarbecue en vaak zelfs nog licht en een picknicktafel waar iedereen gebruik van mag maken mits je het allemaal een beetje schoon achterlaat. De volgende ochtend zijn we heel vroeg uit ons busje gekropen om samen naar de zonsopgang te kijken en een snelle ochtendduik te maken, wederom koud maar wel een heerlijke start van de dag! We zijn daarna doorgereden via Lake Macquarie waar we weer even gestopt zijn voor wat sightseeing om vervolgens door te gaan naar het eindpunt: Port Stephens. Nu weten de meeste van jullie wel hoe goed mijn vader was in het vinden van wegen en aangezien Youri de chauffeur was had ik de taak om de navigatie in te stellen en de juiste plekjes uit te zoeken om te stoppen, en ja mensen ik weet dat een navigatie niet zo moeilijk is maar op de een of andere manier had ik het toch voor elkaar om verkeerd te navigeren, die genen heb ik toch niet helemaal van pap georven. In my defence, Port Stephens kent twee kanten dat gescheiden wordt door water, en jawel wij zaten aan de verkeerde kant. Helaas kostte ons dit meer dan een uur waardoor we pas laat in de middag aankwamen. Daar aangekomen waren we allebei inmiddels niet meer echt zonnetjes en viel het allemaal ook nog behoorlijk tegen, de tours die we hadden willen doen waren behoorlijk duur en heel toeristisch, waar we inmiddels al van wisten dat dit ons totaal niet aantrekt en de campings waren voor Aussie termen behoorlijk duur en helemaal niet mooi. Nadat we nog even een lekkere lunch in ons campertje in elkaar hadden geknutseld en we weer helder na konden denken hebben we besloten om toch weer terug naar het zuiden te rijden en daar terug te gaan waar we het de vorige dag zo ontzettend mooi hadden gehad! Dit keer bleven we echter iets hoger in de buurt van Lake macquarie maar dit keer wel met een beter navigatieplan: de plaatselijke surfclub. Wederom een heerlijke barbecue, Racoon op de achtergrond, recht aan het strand en een gratis slaapplek. Wat wil je nog meer?! De volgende ochtend weer vroeg uit de veren, gebakken eitjes door mijn personal chef in de achterbak van t busje (zie foto’s) en weer door naar Bouddi National Park, dit keer om een mooie wandeling langs de stranden te maken. En of het een mooie wandeling was! Uitgeput maar wel zeer voldaan belandden we op een eenzaam strandje waar we de rest van de dag hebben doorgebracht. Die avond moesten we de wicked weer terugbrengen en hebben we ons heerlijke weekendje afgesloten met een diner in ‘The Rocks’, een super leuke buurt in Sydney waar veel restaurantjes en cafétjes liggen.

Na dit weekendje was voor Douglas ‘School Holidays’ aangebroken wat betekende dat ik een iets ander rooster had en ik de kids wat meer samen had. Samen met Louise had ik besloten om in deze week een leuk tripje naar de dierentuin van Sydney te regelen zodat de kids hier weer eens naartoe konden en ook Youri en ik deze mooie dierentuin konden zien. Deze ligt namelijk gebouwd op een heuvel naast Sydney Harbour waardoor je het mooiste uitzicht hebt over de skyline van Sydney. Nu hebben menige lezers vast al eens een dag in de dierentuin met kids doorgebracht en het was dan ook behoorlijk druk omdat de schoolkinderen vrij hadden maar ik kan nou niet zeggen dat dit mijn ideale uitstapje is! (overigens weet ik dat ik 2 lieve kids in Nederland nog een dierentuin dagje verschuldigd ben maar dat wordt gegarandeerd heel gezellig!!) De kids kunnen enorm lief zijn maar hebben soms een beetje moeite met waarderen wat ze eigenlijk allemaal krijgen en hebben. Dit resulteerde in twee ontevreden kids met een zeer vervelende au pair die hun niet naar alle dieren liet gaan, geen snoepjes of ijsjes wou kopen en niet eens een knuffel voor ze heeft gekocht in de meest dure dierentuin! Heel vervelend voor ze natuurlijk, ik snap niet waar ze die au pair vandaan hebben geplukt! Bahbah.. Jullie begrijpen vast dat Youri en ik niet helemaal de leukste dag hadden en ik gok zo dat Youri zich wel even bedacht heeft waarom hij ook alweer zo blij was dat hij naar Australië kwam :P. Uiteindelijk hebben we er samen het beste van gemaakt en een van de fijne dingen van werken in het buitenland, je kan in je eigen taal zoveel klagen als je wil de kids begrijpen er toch geen woord van:).
De rest van de week ging rustig voorbij en na ons redelijk slecht voorbereidde weekendje Port Stephens zijn we toch nog maar eens kritisch gaan kijken naar onze planning voor Tazzie! Hierover meer in het volgende verhaal….

Bedankt weer voor de lieve berichtjes! Het brengt steeds weer een lach op m'n gezicht als ik dit lees!